Yes, bijna vakantie.

Voor ik met vakantie ga nog maar even de stand van zaken vermelden.

De afgelopen 2 weken zijn er weer veel dingen gebeurd. Iris was over uit de V.S. Kaj is bezig met verhuizen, waarbij ik hulp bied, 3 keer naar Het Behouden Huys geweest en tussendoor ook nog werken. Kost allemaal erg veel tijd en vooral veel energie. Oh ja ik ben ook nog met een conditie trainingsprogramma begonnen. Bij dat laatste krijg ik wat hulp van een bevriende fysiotherapeut. Het bleek dat ik niet de goede balans tussen actie en rust kon vinden. Nu ik een tijdje bezig ben merk ik dat het met de dag een stukje beter gaat.

Maar even punt voor punt.

Iris is een dag bij mij geweest. We hebben veel gepraat met name over mijn gezondheid en de gevolgen voor de nabije en misschien wat latere toekomst. Met name de vraag, hoe het gaat komen als ik niet meer goed zelfstandig zou kunnen wonen. Ik heb geen antwoord en hoop dat het nog erg lang gaat duren voor het zo ver is. We hebben het ook gehad over de gevoelens die ik heb nu mijn jongste dochter niet meer bij me komt. Ik heb aangegeven dat ik er geen invloed op heb, en dat de energie me ontbreekt om er verder moeite voor te doen.

De verhuizing van Kaj en Anita gaat in etappes. Ik bemoei me met het overbrengen van de spulletjes naar het nieuwe huis. Morgen hopen we in één dag de laatste zaken te verhuizen. Het zijn vermoeiende dagen, maar met het verstand op nul en de blik op oneindig gaat het vlotter dan gedacht.

In Het Behouden Huys was de afgelopen week een lotgenotencontact. De problemen waar de groepsleden voor staan zijn heel herkenbaar. Bij Gerwin heb ik een goed gesprek gehad over verlies,  het verdriet dat het veroorzaakt en de reactie daarop. Dat laatste gaat steeds beter. Ingrid heeft de fysieke component van mijn ziekte verder in kaart gebracht  in relatie met mijn ervaringen tot nu. We hebben het verder gehad over de trainingsopbouw, de mogelijkheden en onmogelijkheden en mijn reactie daarop. Ik krijg een steeds beter beeld van hoe het fysiek verder moet en wat ik daaraan kan doen.

De nachten zijn nog steeds een probleem. Ik kan gelukkig mijn temperatuur stabiel houden. De tintelingen in armen en benen worden iets minder. Wel heb ik soms moeite mijn evenwicht constant te houden. Een enkele keer heb ik last van spierkrampen (’s nachts). De oorzaak van dit laatste is wat onzeker. Mijn motorische zenuwen zijn namelijk tot heden buiten schot gebleven. Ik hoop dat dat zo zal blijven.

Morgen nog een dag helpen met verhuizen en daarna vakantie.

Ik was van plan toch een paar dagen te gaan skiën. Als er tenminste geen gekke dingen met mijn lijf gebeuren zoals de laatste keer. Gelukkig heb ik nog geen voortekenen gehad van koortsaanvallen en dergelijke, dus ik verwacht dat het gaat lukken.

De laatste week van januari.

Het heeft even geduurd, maar uiteindelijk heb ik even tijd gevonden om een verslagje van een paar weken geleden te plaatsen

Soms gaat de tijd erg langzaam lijkt het, terwijl op andere momenten de tijd vliegt. Deze week was er een in de laatste categorie. De hoeveelheid gebeurtenissen is hier denk ik ook debet aan. Verslag per dag in dit bericht.

Maandag. Om half tien op mijn werk. Ik had een verzoek om een observatie te doen gekregen. Daar heb ik me het eerste deel van de ochtend mee bezig gehouden. Aan het eind van de ochtend werd ik bij mijn chef verwacht voor een gesprek. Dit gesprek verliep in mijn optiek goed. Ik heb goed zelf de regie in handen genomen over hoe ik mijn functioneren binnen de school zie en ga uitvoeren.
Afgelopen dinsdag was er weer een contactgroepochtend. Ik kwam deze keer helemaal in beeld. Kennelijk was er overleg geweest met mijn psycholoog, want een aantal zaken die nog niet eerder genoemd waren, kwam aan bod. Met name de verwaarlozing van mijn eigen gevoelens. Ik heb aangegeven dat ik de laatste tijd per dag een kwartiertje probeer waar te nemen op welke manier, in welke mate, en hoe lang ik ziek ben. Dit klinkt een beetje cryptisch, maar het komt eigenlijk erop neer dat ik een kwartier lang me volledig probeer bewust te zijn van mijn ziekte. Het resultaat is teleurstellend. Ik ben voortdurend bezig ziek te zijn, heb geleerd deze gewaarwording naar de achtergrond te drukken, maar slaag daar steeds minder in. Ik heb me voorgenomen ook schriftelijk vast te leggen wat ik tijdens zo’n kwartiertje gewaar wordt. Voorlopig schuif ik dat laatste steeds voor me uit. Net of ik nog steeds de ernst van de situatie aan het bagatelliseren ben. Ik ga me zelf niet dwingen dit te doen. Vandaag of morgen gebeurt het gewoon een keer. Ook kwam de onvoorspelbaarheid en het onverwachte van de dingen die gebeuren aan de orde. Tot nog toe kan ik daar redelijk mee om gaan, maar het is wel en energielek.
Aan het eind een oefening gedaan met betrekking tot de kantelpunten in je leven. Bij mij zijn dat er nogal wat. Het maakte bij mij behoorlijk wat emoties los. Het is  goed voor me om zo nu en dan deze emoties de ruimte te geven. De moeite die ik had deze emoties met anderen te delen, veroorzaakt door de laatste relatie die ik heb gehad en waarbij mijn vertrouwen in mijn volwassen medemens behoorlijk beschadigd is, wordt langzaam uit de weg geruimd. Ik gun me nu eindelijk om deze nare ervaringen te verwerken. Gelukkig herken ik een aantal zaken die nu op mij af komen, dankzij mijn opleiding tot rouwtherapeut. Dat neemt niet weg dat ik bepaalde gebeurtenissen nog wel een plek moet geven, vooral de laatste. Ik ga er voldoende tijd en ruimte voor reserveren. ’s Middags nog naar de golfbaan geweest. Ik begin langzamerhand weer beter te spelen.

De woensdag weer gewerkt. Verslag gemaakt van een aantal observaties en daarna overleg met de pedagogisch medewerker. Samen een advies opgesteld voor directie en team.

Ook deze middag tijd ingeruimd om wat te oefenen op de golfbaan.

Donderdag eerst de boodschappen gedaan en daarna 18  holes op de golfbaan gespeeld. Het ging hartstikke goed, tot de laatste vier holes. De vermoeidheid sloeg toe, en de concentratie was zoek. Jammer dan. Ik ben al weer een heel eind opgeschoten in vergelijking met een paar maanden geleden.

De vrijdag heb ik eerst gewerkt. Ik heb zowaar bij een collega in de les meegedaan een spelletje volleybal te spelen. ’s Middags merkte ik dat dat misschien een beetje te veel van het goede was. Ik kreeg behoorlijk last van de polyneuropathie.

Zaterdag met Fokje gegolfd. Ging ondanks kou en harde wind goed. Na afloop wel erg moe.

Zondag weer afgesproken met Fokje. De andere kant van de baan gespeeld. Het ging goed. Was na afloop wel doodop en ’s avonds ging de polyneuropathie als een gek tekeer. Gelukkig heb ik de nacht erna goed geslapen, zij met onderbrekingen.

 

Even pauze gehad.

Ik heb de afgelopen periode even niets op dit blog geplaatst. Niet dat er geen belangwekkende zaken zijn gebeurd, maar de omstandigheden hebben me even gehinderd om hier actief te zijn. Binnenkort zal ik een update plaatsen.